هدیه ای از یک دوست

مدتی بود که دچار مشکلی شده بودم با یک دوست قدیمی که تمام ارزشهای دوستی رو زیر سوال برده بود . شرایط خیلی بدی بود همه جوره جو به هم ریخته بود یکی دیگه از دوستان لطف کرد و این شعر رو به من تقدیم کرد . برگ و باد اسم منه و مرداب اسم دوستی که باهاش مشکل داشتم

یک ترانه کوچک
برای عشقی بزرگ


اونقد جوونه رو تنم مونده هنوز
که صد هزار شبو بدم به دست روز

من برگ وباد باغ سبزپاکیم
تو اتیش حسادتت خودت بسوز



مرداب دلگیر دست وپاها مو نگیر
من زندگی رو دوست دارم خودت بمیر(2)


عاشق شدن مثله نفس کشیدنه
پای برهنه رو چمن دویدنه

از لابلای اطلسی ها رد شدن

به شاخه ی اقاقیا رسیدنه


مرداب دلگیر دست وپاها مو نگیر
من زندگی رو دوست دارم خودت بمیر(2)


با علف هرزه منو یکی ندون
به من نگو هر چی میاری به زبون


مرداب دلگیر دست وپاها مو نگیر
من زندگی رو دوست دارم خودت بمیر(2)

جیفم اومد این هدیه رو برای خودم در این جای دنج نداشته باشم